به گفته پژوهشگران، خودروهای برقی آینده ممکن است با «ابرباتری‌هایی» ساخته‌شده از سنگ‌ها کار کنند.

این فناوری جدید امکان ساخت باتری‌های حالت جامد را فراهم می‌کند که نه‌تنها از باتری‌های امروزی‌ کارآمدترند، از نظر زیست‌محیطی و ایمنی نیز بهتر عمل می‌کنند.

این‌ها براساس گفته دانشمندان دانشگاه فنی دانمارک مطرح شده است که فناوری جدیدی را ابداع کرده‌اند که از ماده‌ای با پایه سیلیکات پتاسیم استفاده می‌کند، ماده‌ای که می‌توان آن را در سنگ‌های معمولی یافت.

در خودروهای برقی امروزی، همچون تلفن‌های همراه و بسیاری از دستگاه‌های شارژی دیگر، باتری‌های لیتیوم-یون به کار می‌رود. این باتری‌ها به‌دلیل قابلیت نسبتا قابل اعتماد در ذخیره شارژ به‌شکل گسترده‌ای به کار می‌روند.

اما این باتری‌ها ظرفیت محدودی دارند و ایمن نیستند. لیتیوم مورد نیاز برای ساخت این باتری‌ها نیز گران و برای محیط زیست زیان‌بار است، و این امر پیشرفت به سوی روش‌های پایدارتر حمل‌و‌نقل را به تاخیر انداخته است.

یکی از امیدواری‌های کلان این است که باتری‌های حالت جامدی ساخته شود که برای محیط زیست کارآمدتر و بهتر باشند. اما این کار مستلزم طراحی همه انواع جدید باتری‌ها و همچنین جایگزینی آند، کاتد و الکترولیت، که قسمت‌های مرکزی باتری‌های امروزی‌اند، خواهد بود.

هر زمان که مهندسان مدعی شده‌اند که راه‌های قابل اعتمادی برای جایگزینی این مواد برای باتری‌های حالت جامد یافته‌اند، غالبا به ناامیدی منجر شده است. برای مثال، خودروسازان بارها پیشنهاد کرده‌اند که این فناوری به‌زودی عرضه می‌شود، اما سپس [تولید] خودروهای مبتنی بر آن را متوقف کرده‌اند.

پژوهشگران دست‌اندرکار در این فناوری جدید می‌گویند که این فناوری می‌تواند روزی امکان ساخت «ابر باتری‌هایی» را فراهم کند که [در ساخت آن‌ها] به جای لیتیوم از سیلیکات پتاسیم و سدیم استفاده شود. این سیلیکات‌های سنگی در سنگ‌های باغچه یافت می‌شوند.

این امر سبب می‌شود که این ماده نسبتا ارزان‌تر و با روش‌هایی که به محیط زیست آسیب نمی‌زند یافت شود، زیرا سیلیکات‌ها ۹۰ درصد سطح زمین را تشکیل می‌دهند. پژوهشگران می‌گویند، این ماده در برابر هوا یا رطوبت حساس نیست.

پژوهشگران دست‌اندرکار می‌گویند که این باتری‌ها همچنین می‌توانند بسیار باریک ساخته شوند، به طوری که فضای کمتری را اشغال کنند. این امر می‌تواند [ساخت] خودروهایی را ممکن کند که با شارژی ۱۰ دقیقه‌ای قادر به پیمودن ۱۰۰۰ کیلومتر باشند.

اما همانند بسیاری از پیشرفت‌های قبلی، پژوهشگران دانشگاه فنی دانمارک و حامی [کشف] این ماده جدید می‌گویند که این ماده هنوز آماده نیست و به تحقیقات بیشتری نیاز دارد تا از آزمایشگاه به خودروها منتقل شود. پژوهشگران هشدار دادند که این امر ممکن است تا ۱۰ سال دیگر محقق نشود و با مخاطرات خاص خود همراه است.